Bisikletang Dilaw

Dilaw ang kulay ng bisikleta ni Tatay nun.Sabi ko sa sarili ko, parang taksi ang kulay. At katulad ng taksi, hinatid ng bisikletang dilaw na iyon si Tatay sa campus mula sa amoy u-u ng kabayong kapaligiran ng bahay sa bukid kung saan kami ay nakitulog nang gabing lumipas. Malamig, subalit hindi ni Tatay alintana ang malamig na simoy ng autumn. Marahil ay hindi rin niya napansin ang detalye ng kapaligiran subalit sigurado akong dama niya ang mapagkalingang katangian ng kapaligirang sagana sa mga halaman, sa mga kanal, mga panginlan-ngilang gusali at sasakyan, at maraming bisikleta na ipinamahat sa patag, at patag, at patag pang kalupaan ng lugar na iyon. At home si Tatay.

Mabilis ang pagpadyak ni Tatay sa bisikletang dilaw. Sige, padyak! Ayun at umoberteyk pa nga kay kuya na angkas naman si Nanay sa likurang upuan ng kanyang bisikletang nasasakyan, si Nanay na parang reyna na nakabalabal ng shawl na dilaw (terno sa bisikleta ni Tatay). Ngiti ng bata na nakaalpas sa hawla ang bati ni Tatay sa kanila. Bagama’t medyo nahuhuli ako, naaninag ko sa umagang sikat ng araw ang maaliwalas na mukha ni Tatay. At ang padyak na iyon ni Tatay, na sinundan ng marami pa ay naghatid sa amin sa hilera ng mga restawran at tindahan na tinapos ng isang kanal sa dulo kung saan naman naghaharutan ang mga itik na pag-aari ng tunay na reyna ng Holanda.

Di mapigilan ang ngiti ni Tatay at nangantiyaw pa sa amin.

“Ano, ang tagal ninyo!”

Para talagang bata si Tatay dahil mas ako pa yata ang hiningal sa may tatlong kilometrong binisikleta namin. Ngiti lang ang bati namin ni kuya. Ang bati naman ni Nanay,

“Hmp, aba pinauna ka lang namin!’Kala mo!” Hindi patatalo si Nanay.

Isinandal ko at ikinadena ang aking bisikleta kasunod and dilaw ni Tatay sa dingding ng isang restawran. Walang nang lugar para sa bisikleta ni kuya kaya sa poste na ng ilaw niya ito ikinadena. Bago namin tuluyang iniwan ang mga bisikleta, nakita kong binigyan ng huling sulyap ni Tatay ang kanyang bisikletang dilaw at tulad ng di maipagkakailang komento na nagmumula kay Tatay, sinabi nyang,

“ Mabilis din pala ang bisikleta dito, parang bike ko rin.”