Tag-araw

Tag-araw. Lamok, langaw, garapata. Madalas na ulan sa hapon. Kabute sa gubat. Lamok tuwing gabi. Berde ang kakahuyan. Nakakaantok sa hapon.
Semestreng tambak na gawain sa iskul. Walang tigil na pagbabasa. Tuluy-tuloy na buhos ng idea. Nakakalito, nakakatuwa, exciting! Papalapit na ang deadline!
Sa trono tuloy ang paghilik ni Grigia. Walang pakialam. Malambot, presko, walang istorbo. Penge lang ng pagkain. Pag ikaw ay pagod na sa pagbabasà, haplusin mo ako, kausapin, suklayan, nandito lang ako, naghihintay.
Duon sa katupahan, namimiyesta ang montone. Umuunti ang gatas, umuunti ang keso, umuunti na rin ang sweldo ko. Paano?Magtatanim na lang ako.
Pero yung petsay, ayaw lumagò. Lumipas ang thirty days, ‘sang daliri lang ang tayò, lumitaw na ang cute na mga bulaklak. Anuyun?Bago ako pakainin, hihintayin ko muna ang kaniyang apo?